Σαν το Έβερεστ ένα πράγμα είναι οι κορυφές πολιτικής ρυπαρότητας που κατακτά καθημερινά το xefteria. Η διακριτική γοητεία του πάτου σαγηνεύει τόσο πολύ την new entry συντακτική ομάδα και τους εμπνευστές της, ώστε να αποδεικνύει ότι εχθρός του χειρότερου είναι το χείριστο και ότι έχει ακόμη πιο κάτω. Η επαναλαμβανόμενη, κακόβουλη κριτική και η τακτική «λάσπης στον ανεμιστήρα» που επιλέξαν «οι συντάκτες» συγκροτεί μία παλαιοκομματική, παλαιοαυτοδιοικητική πρακτική παραβλέποντας ότι ο ανεμιστήρας είναι πλέον ξεπερασμένος ως τεχνολογία.  Άσε που η λάσπη ενίοτε επιστρέφει με χειρουργική ακρίβεια σε αυτόν που την εκτοξεύει.

Επειδή οι εμπνευστές των χυδαίων πονημάτων επί δεκατρία χρόνια ζούσαν σε μία ονειρεμένη πόλη που την έλεγαν Κατερίνη και ξαφνικά τους τελευταίους 17 μήνες είναι όλα μαύρα γύρω τους,  συνιστώ να κάνουν κάνα δύο δεκαετίες υπομονή και να συνεχίσουν τις ευφάνταστες φαιδρότητές τους. Επίσης ως τότε, τούς προτρέπω να συνεχίσουν να κυνηγούν ανεμόμυλους. Α και να μην ξεχάσω…..ξύδι…!!